من تمام اين روزها را به دنبال بيت آخر مي گشتم!!!
و خود مي داني هر بار مانعت مي شدم تا بيت آخر را بسرايي!
نازنين زمان، زمان پايان يافتن قصيده ات نبود! كاش بگذاري هر بار بياييم به اميد بيتي ديگر!
بمان! شايد روزي شاه بيت غزل هايت رابيابي و ما هر روز به اميدش
به خانه خيالت پر پرواز را بگشاييم.
و هنوز بيت آخر را براي اتمام اين چاووش نيافته ام...
آرزوي ماندني جاودانه برايت دارم و اگر قصد رفتن داري لحظه اي به ياد نگاه پر گره ما هم باش شايد ...
