مسافرم... همچون ديگر ساکنين اين کره خاکي...
از ديار ديگري آمده ام و به همانجا باز خواهم گشت...
شعاري دارم که همواره سعيم بر آن است که در حد شعار باقي نماند: "نا اميدي هرگز!"
سعيم بر آن است که جهان را آواي شادي باشم و نور اميد...
در اکنون ميزيم...اما گاه در اعماق رويا غوطه ور مي شوم...
شکست را مي پذيرم اما تسليمش نمي شوم... نا کامي براي من دري ست به سوي آينده اي بهتر...
تقريبا زياد مي نويسم...اما نوشته هايم فقط در حد حرف نيست...
همچون سخنراناني نيستم که پس از دور شدن از تريبون سخنانشان را فراموش مي کنند...
دغدغه ها حقيقي خودم و اين ديار فاني را بيان مي کنم و همواره سعي بر آن داشته و دارم که دست در دست همراهانم طرحي نو در اندازم...
طرحي که لايق اشرف مخلوقات باشد...
زيبا بود...
قدم رنجه کنيد!